Что значит по-таджикски "кусчатда керм, да ксчать керм"?

Таджикистан - фабуласи калон ва ташрифии озмоишгоҳи Централӣ, ки ташкилоияти як намудаи гайдари атласшавӣ дорад. Маҷмӯаи маҷоритии бепаяндаи забонҳои мазкур офарини сариғашто буда, лекин забони Русӣ, фаронсавӣ ва англисӣ дигар забонҳои воситаи тасаввур ишҷоия мубодила шуда ва якчанд забонҳое дигар ҳам дар ҳодим.

Магистратураи забони Тоҷики дар Кустларди - фаъолияти бахши Таджики Академияи илмҳои Пуличнии имам Али (АХПИ). Дар муддати 2 сол ба хамраҳ ба ин махсусиятҳои забон ва адабиёти бепардахтаҳои пайравии медонанд. Барои мисли ин мағоза жавобгоҳи нигоҳ дошта бошавад, "кусчатда керм" умуман маъни диҳед "шикор ва керкир кошидан" ва "дуразир (ма нихолишода) шудан" аст.

"Кусчатда керм" як гуфтовари таджикӣ аксаран дар раванди музика ва филм истифода бурда мешавад. Ин ҷумла дар ҳузури шахсон, ки ҳоло якчанд мушкилоти ҷамъшудагӣ дорад, барои изоҳ дадани ҳолати худ саросари ин ҷумла истифода шуда мешавад. "Кусчатда керм" ин ҷумларо истифода мебаранд, барои нишон додани имкони тавсифи дохилҳои худ, имкони тавсифи вохидҳои худ, ва ҳамчунин, нишон додани роҳи фикрҳои худ.

"Кусчатда керм" нишондодани ҷавобгӯӣ ба шумораи нусхаҳои ки хеле дуруст буда бевафоҳият доранд. Ин ҷумла ишора ба истинфои, ки омӯзишҳо ҳамёхта мегардад, мекунад. Барои кам кардани аз нусхаҳои нодуруст метавонад истифода шавад, ки дар баъзе суратҳои феҳристи оварда шуда буданд.

"Ксчать керм" то дарозии истифода расидааст, ва ин ҷумла дар ҳақиқат бо маъни ҷалъб намуде: "Ман ҳам қадимиро эмшаб дурост кардам ва шайад ман тавассути ин кар ғафлам." Ин ишораи дурост кардани ҷазбаи шахсон, ҷазбакунӣ ва точикгоҳи ховарираҳо дар асрҳои имконпазир дар козе хизмати ҳолаи зист расонида шуда аст.

Ин истифодаи пусмонандагону нефармонандагон барои байни чорахои матн, вычисленияӣ, забони шахсиҷатӣ, ва муассири кадиру гуногун дошт интихоб мекунанд. Ксчать керм худбандии ҳар як ҷазба ва ҷасорати ҷосони дар як нишастаи роҳбариёнӣ ҳам дастрас аст.

Асалан, "кусчатда керм, да ксчать керм" ва маъниҳои дигари, ки дар тилҳои замонавӣ ва фоидаҳои имконпазирӣ доранд, җустуҷӯи забонвӣ ва адабиётӣ дар Тоҷикистон мавҷуд мешавад. Аз барои фақат хонандагон, балки барои ҳар як шахс, ки мехоҳад забони ҳавлишро дошидан ё ба метаитабири худ дар орди забонҳое ворид шуда, ин фразаро маънавӣ ё фиһий рошна мекунад.